Fryderyk Chopin przebywał w Sannikach od lipca do września 1828 r. Spędzał wakacje w rodzinnym domu szkolnego przyjaciela, Konstantego Pruszaka. Jego pobyt upamiętniono dwoma pomnikami stojącymi w parku pałacowym. Pierwszy, autorstwa wybitnej rzeźbiarki Ludwiki Kraskowskiej – Nietschowej, odsłonięto w 1985 r. Przedstawia kompozytora starszego o 10 lat (licząc od momentu jego pobytu w Sannikach), schorowanego, otulonego płaszczem. Według tego samego projektu, powstałego w 1960 r. wykonano wcześniej dwa pomniki, w Guadalajarze (Meksyk 1964) i Manchesterze (Wielka Brytania 1973). Ten sannicki pierwotnie stał bliżej pałacu. W bieżące miejsce został przeniesiony w trakcie prac rewaloryzacyjnych w parku (w pierwotnej lokalizacji odkryto fundamenty dawnego dworu).
Drugi pomnik, autorstwa Bartłomieja Kurzei stoi na wysepce, niedaleko muru oddzielającego park od kościoła. Jest o wiele młodszy i zdecydowanie sympatyczniejszy. Odsłonięto go w 2014 r. Przedstawia młodego Chopina szykującego się do uderzenia w klawisze fortepianu i rozmarzoną, zasłuchaną w dźwięki muzyki pannę. Ilustruje jeden z epizodów sannickich wakacji, podczas których Fryderyk sporo czasu spędzał na przechadzkach po parku w towarzystwie zatrudnionej przez Pruszaków guwernantki. Kiedy okazało się, że panna spodziewa się dziecka, pierwsze podejrzenia padły na kompozytora. Sprawa szybko się wyjaśniła, a Chopin został nawet ojcem chrzestnym niemowlęcia.
Pobyt Fryderyka został też upamiętniony wmurowaną w elewację pałacu stosowną tablicą (w roku 1925 – za sprawą ówczesnych właścicieli, Dziewulskich). Do dziś w jednym z pomieszczeń można podziwiać fortepian, na którym podobno miał grać.