Dom przy ul. Józefa Piłsudskiego 25 został wybudowany na przełomie XVIII i XIX wieku po pożarze, jaki strawił żydowską dzielnicę Tykocina - Kaczorowo - 7 kwietnia 1797 roku. Materiały na odbudowę dzielnicy przekazała hetmanowa Branicka. Wiadomo, że pierwszym właścicielem domu był Meijer Hirsch. W 1837 roku w tym domu urodzić miał się rzekomo Markus Zamenhof - ojciec twórcy języka esperanto Ludwika Zamenhofa, o czym informuje powieszona na fasadzie budynku pamiątkowa tablica. Pomimo, że informacja ta jednak okazała się nieprawdziwa, tablica nadal wprowadza w błąd.
W latach 1848-1852 w budynku funkcjonował szpital wojskowy. Po II wojnie światowej opuszczony dom przeszedł w zarząd państwowy. W latach 1945 - 1946 był dzierżawiony przez Państwowy Monopol Spirytusowy. Po gruntownym remoncie w latach 1956-1959, wykonanym przez Przedsiębiorstwo Państwowe - Pracownię Konserwacji Zabytków, został przeznaczony na cele mieszkaniowe i taką funkcję pełni do dzisiaj.
Murowany z cegły i otynkowany dwukondygnacyjny budynek, został wzniesiony na planie prostokąta. Na dolnej kondygnacji znajdują się cztery niewielkie mieszkania, na piętrze zaś dwa małe i jedno duże. Przez środek parteru przebiega przelotowa sień z klatką schodową. Budynek posiada użytkowe poddasze. Konstrukcja przykryta jest dwuspadowym dachem z czterema lukarnami typu “wole oko” i jedną większą lukarną w osi budynku. Budynek został wprowadzony do ewidencji zabytków w 1956 roku.