Projektantem, budowniczym i pierwszym właścicielem wybudowanego w latach 1904-1906 hotelu Bristol był Janusz Rypuszyński. Ten wykształcony na akademiach technicznych we Lwowie i w Wiedniu tarnowski architekt i przedsiębiorca był projektantem i budowniczym ponad 40 budynków w Tarnowie. Rypuszyński był również wieloletnim członkiem rady miejskiej, burmistrzem Tarnowa oraz komisarzem rządowym. Projektował głównie budynki w stylu neobarokowym i eklektycznym, a później także secesyjnym.
Hotel stanął w miejscu, gdzie wcześniej istniała teatralna buda. Gmach hotelu miał nietypowy (zachowany do dziś) układ, gdyż fasady od strony ulic Nowy Świat i Krakowskiej oddzielone były narożną kamienicą, stanowiąca odrębną własność. Hotel funkcjonował do 1939 roku, w międzyczasie jego część od strony ulicy Krakowskiej została przebudowana. W części od ul. Nowy Świat funkcjonował komisariat policji oraz siedzibę miała Krakowska Kongregacja Kupiecka. W listopadzie 1920 roku przez kilka tygodni hotel był siedzibą ewakuowanego do Polski rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej. Urzędował w nim i kierował walką o wolność Ukrainy sam Główny Ataman Symon Petrula.
Podczas II wojny światowej budynek został przejęty przez Niemców i w 1942 roku przebudowany. W dalszym ciągu mieścił się w nim hotel, lecz o nazwie Umbau Deutsches Hotel in Tarnow. Po wojnie budynek został przejęty przez miejski zarząd nieruchomości. Mieściło się w nim wiele instytucji, m.in. Zakład Energetyczny, Radio “Maks”, Studio Architektoniczne, Państwowe Przedsiębiorstwo Krawiecko-Kuśnierskie. W 1993 roku budynek wrócił do prawowitych właścicieli, rodziny Mossorów-Ostrowskich. Obecnie w części od strony ulicy Krakowskiej ponownie funkcjonuje hotel i restauracja “Bristol”.
Secesyjna elewacja od strony ul. Nowy Świat zachowała swój oryginalny wygląd w niemal niezmienionym stanie. Przyciąga wzrok efektownym wykuszem w osi środkowej, opartym na masywnych konsolach. Pod parapetami okiennymi drugiej kondygnacji wykusza znajdują się maszkarony przedstawiajace wizerunek architekta Janusza Rypuszyńskiego, zaś pod szczytami znajduje się wizerunek jego żony Eleonory z Wisłockich Rypuszyńskiej. Elewacja od strony Krakowskiej ma wygląd nadany podczas przebudowy w 1942 roku. Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1998 roku.