Willa “Witoldówka” stojąca przy ul. Bulwarach Dietla 10 w Krynicy-Zdroju jest rekonstrukcją budynku będącego typowym przykładem stylu “uzdrowiskowego”, charakterystycznego dla pensjonatów budowanych na przełomie XIX i XX. Z racji wzorowania się na budynkach z rejonu z Alp styl ten nazywany był również tyrolskim lub szwajcarskim. W Polsce pojawiał się nie tylko w kurortach górskich, ale również w innych uzdrowiskach, jak choćby Nałęczów. Budynki tego typu charakteryzowały się przede wszystkim bogato zdobionymi gankami, balkonami i werandami. Do dnia dzisiejszego willa pozostaje najokazalszym w Krynicy budynkiem w tym stylu.
Pierwsza willa “Witoldówka” została wybudowana w latach 80. XIX wieku, czyli w okresie najbardziej dynamicznego rozwoju Krynicy. W tym samym czasie powstawały inne reprezentacyjne pensjonaty wzdłuż Bulwarów Dietla, a także wzdłuż dzisiejszej ul. Kościuszki. Inwestorem i pierwszym właścicielem willi był dr Bolesław Skórczewski, znany wówczas lekarz dietetyk, autor wielu poradników medycznych. Budynek dostał nazwę od jego syna Witolda.
W 1988 roku w willi został otwarty zakład dietetyczny, w którym leczono otyłość, choroby żołądka, nerek, serca i krwi, a także serwowano kąpiele mineralne i borowinowe. Po śmierci Bolesława Skórczewskiego budynek przeszedł na własność jego syna Witolda (również lekarza), a następnie wdowy po Witoldzie - Anny z Miączyńskich, która władała nim do wybuchu 2 wojny światowej.
W czasie wojny budynek został zagrabiony przez Niemców, którzy urządzili w nim sanatorium dla żołnierzy. Po wojnie willa została znacjonalizowana i przeszła pod zarząd Przedsiębiorstwa Państwowego Orbis "Beskid” w Nowym Sączu. Pierwszy, drewniany budynek rozebrano w 1987 roku, po pożarze, który strawił sąsiednie wille. Budynek został odtworzony z materiałów ogniotrwałych - cegły i betonu. W 1992 r. budynek przeszedł na własność gminy a następnie P.H.Z. Lacpol, które urządziło w nim i prowadzi do dzisiaj pensjonat dla kuracjuszy.
Willa była uwieczniona na akwarelach Nikifora Krynickiego. Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1972 roku