Po spaleniu przez Szwedów w 1656r., stojącego na rozstajach traktu handlowego pomiędzy Wisłą a Sołą, modrzewiowego XV-wiecznego kościółka pw. św. Otylii, biedna wieś galicyjska Brzeszcze pozostała bez świątyni, w której można odprawiać nabożeństwa religijne. W czasie świąt i przy innych kościelnych okazjach okoliczni mieszkańcy spotykali się w miejscu dawnego pogorzeliska na tzw. ”polu przy kościółku” i odprawiali tam nabożeństwa, odbywali spotkania parafialne, majówki, modlitwy oraz formowano pielgrzymki pątników do Kalwarii Zebrzydowskiej. Chcąc uczestniczyć w nabożeństwach niedzielnych zmuszeni byli udawać się do świątyń oddalonych o blisko 10 km Oświęcimiu lub Jawiszowicach.
W 1856 r. rozpoczęto starania o budowę własnego kościoła. Podejmowane próby znalezienia fundatora spełzły na niczym, ponieważ żaden z okolicznych właścicieli ziemskich nie podjął się tej roli. Pozostało wyłączne poleganie na zbiórkach lokalnych, co znacznie spowalniało przygotowania. Po pokonaniu trudności formalnych i finansowych, położeniem kamienia węgielnego w 1874 r., rozpoczęto budowę neobarokowego kościoła pw. św. Urbana.
Trudności finansowe nie opuszczały jednak organizatorów i wyposażanie świątyni trwało blisko 30 lat. Dzięki zaangażowaniu ówczesnego proboszcza ks. J. Bielenina w 1892 r. część wyposażenia, w tym dwa ołtarze boczne, sprowadzono z Kościoła Mariackiego w Krakowie. Kościół dekretem ks. kardynała Puzyny powołano jako samodzielną placówkę parafialną w 1904 r.
W jego wnętrzu na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny wykonany w 1892 r. w stylu barokowym przez krakowskiego artystę Kazimierza Chodzińskiego. Znajduje się w nim obraz patrona parafii z odsłanianymi na przemian obrazami Wniebowzięcia NMP i św. Barbary. Uwagę przyciągają witraże i freski z wizerunkami świętych oraz osiem dużych okien witrażowych w nawie głównej, z postaciami świętych .
Jako ciekawostkę należy podać, że w dniach 21/22 kwietnia 2008r. do kościoła sprowadzono i umieszczono w dzwonnicy zabytkowy dzwon z dawnego XV-wiecznego, nieistniejącego, kościółka św. Otylii. Dzwon w okresie okupacji wywieziony został do Niemiec i tam odnaleziono go w Wiesbaden. Po 300 latach nieobecności i „tułaczki” powrócił do Brzeszcz.