Kościół św. Bartłomieja przy ul. Toszeckiej należy do najstarszych obiektów sakralnych w Gliwicach. Według legendy zbudowany został około 1232 r. przez Zakon Rycerski Templariuszy w celu ochrony traktu kupieckiego. Dowodem na to ma być umieszczony w kościele znak Krzyża Maltańskiego. Do powstałej wówczas parafii św. Bartłomieja oprócz wsi Szobiszowice należały także wioski: Ligota , Żerniki i Szałsza.
Według najstarszych źródeł niewielki kościółek miał pierwotnie konstrukcję drewnianą, postawioną na kamiennych fundamentach. W XV wieku dokonano generalnej przebudowy i powiększenia kościoła. Wtedy to ukształtowano jego obecną gotycką, trójczłonową bryłę, która składa się z nawy i przylegającego do niej od strony wschodniej, niższego prezbiterium. Od strony zachodniej do nawy dobudowano wieżę-basztę, zwieńczoną krenelażem. Kościół należy do grupy tzw. świątyń inkastelowanych, czyli posiadających funkcje i cechy obronne. Do budynku przylega dodatkowo kruchta i zakrystia. Dach kryty był gontem, ściany i sufit były malowane, a posadzka wykonana z cegły. Zakrystia, podobnie jak i wieża, były murowane.
Kolejna, znaczna przebudowa kościoła nastąpiła w 1626 roku. Wtedy to odbudowano wieżę i ściany, zniszczone podczas obrony miasta przed duńskimi wojskami gen. Ernesta Mansfelda von Wallenstein. Wyposażenie wnętrza kościoła św. Bartłomieja jest barokowe i klasycystyczne. Ołtarz wykonany został w końcu XVII w., ambona powstała w drugiej tercji XVIII w., zaś chór muzyczny i organy w 1849 roku - taka data widnieje na belce stropu chóru. W nawie znajdują się obrazy przedstawiające stacje drogi krzyżowej z około 1825 roku. Około 1910 roku przeprowadzono remont dachu kościoła. Zmieniono przy tym wygląd blanek - inna liczba i kształt zębów krenelaża.
Kościół przez prawie 800 lat swojego istnienia odegrał dużą rolę w historii miasta Gliwice, a także okolicznych miejscowości. Oprócz dużego znaczenia kulturowego i religijnego, kościół sam w sobie stanowi zabytek na krajową skalę, będąc jednocześnie "skarbcem” bezcennych reliktów, unikalnych polichromii na ścianach i sklepieniach oraz innych dzieł sztuki rzemieślniczej.