Na całość kompleksu cmentarnego składają się w istotnie trzy nekropolie, a mianowicie cmentarz parafialny, cmentarz bonifraterski oraz cmentarz przy kościele św. Szczepana. Jest to zarazem najstarsza katowicka nekropolia.
Pierwsze wzmianki o pochówku zmarłych dzisiaj już w katowickiej dzielnicy Bogucice datowane są na rok 1598. W tamtym okresie zmarłych grzebano wokół nieistniejącego obecnie drewnianego kościółka. Na cmentarzu parafialnym po dziś dzień zachowały się XIX wieczne nagrobki, ponadto należy wyróżnić kilka mogił poległych powstańców śląskich.
Najbardziej charakterystyczną budowlą zlokalizowaną na tym cmentarzu jest pochodząca z 1910 roku kaplica. Warto również przyjrzeć się krzyżowi ustawionemu na neogotyckim cokole pośrodku głównej alei cmentarnej. Cmentarz parafialny funkcjonuje od roku 1894 po likwidacji cmentarza przykościelnego, spowodowanej budową nowej świątyni.
Tuż obok cmentarza parafialnego jest zlokalizowany cmentarz bonifraterski z roku 1874. Zasadniczo na jego terenie mieli być chowani jedynie zakonnicy, jednakże wiek XX przyniósł zmiany, w wyniku których na cmentarzu chowane są już osoby świeckie z terenu Bogucic i innych części Katowic. Jako swego rodzaju ciekawostkę dotyczącą tej części nekropolii należy uznać fakt, że jeszcze w latach 50-tych ubiegłego stulecia na tym terenie istniało niewielkie pole uprawne należące do zakonników.
Z ciekawszych grobów wyróżnia się zbiorowa mogiła sześciu nieznanych z imienia i nazwiska żołnierzy Wojska Polskiego, poległych w kampanii wrześniowej. Całość omawianego kompleksu cmentarnego zamyka fragment pozostałości cmentarza przykościelnego, znajdującego się niegdyś przy dawnym drewnianym kościółku, obecnie zaś w narożniku placu kościelnego. Znajduje się na nim kilka mogił z połowy XIX wieku. Niestety napisów umieszczonych na płytach nie da się już odczytać. Teren wokół tych grobów jest zadbany i odpowiednio wkomponowany w architekturę placu kościelnego św. Szczepana.