W 1427 r. zamek w Słońsku wraz z należącymi do niego dobrami stał się własnością joannitów, którzy utworzyli tu stolicę baliwatu brandenburskiego. Dla podkreślenia autonomii swego baliwatu joannici wybudowali w Słońsku okazałą siedzibę, kościół i kolegium kapłańskie. Od XVI w., w związku z rozprzestrzeniającym się w Niemczech luteranizmem, w dziejach słońskich joannitów zaszły poważne zmiany. Kolejni baliwowie i komandorzy zmienili wyznanie i ożenili się. Równocześnie rozluźniły się związki ze stolicą zakonu, na Malcie. Po pokonaniu Prus przez Napoleona baliwat brandenburski został rozwiązany, ale w 1852 r. Fryderyk Wilhelm IV odtworzył zakon w Brandenburgii, a jego stolicą ponownie został Słońsk. Zakon stał się świeckim stowarzyszeniem przedstawicieli szlacheckich rodów pruskich, pasowanych uroczyście na rycerzy w dniu św. Jana.
Tutejszy zamek przetrwał II wojnę światową. W 1948 roku miejscowi aktywiści wnioskowali o rozebranie zamku joannitów "jako bazy wypadowej na wschód, a szczególnie na Polskę". Ostatecznie urządzono w zamku magazyn zbożowy, który spłonął w 1975 r. Od tego czasu zamek pozostaje w ruinie. Joannici, którzy mają obecnie siedzibę w Nieder-Weisel w Niemczech, nadal interesują się Słońskiem. Z ich pomocą wykonano prace restauracyjne w przepięknym miejscowym kościele z renesansowym alabastrowym ołtarzem. Właśnie w nim 16 czerwca 2001, po raz pierwszy w okresie powojennym, wznowiono dawną tradycję - dzień rycerski, jedną z najważniejszych uroczystości zakonnych.