Lublin

Wiek XVI, to czas zakładania stowarzyszeń dobroczynnych. Z inicjatywy ks. Piotra Skargi powstaje w Krakowie Bractwo Miłosierdzia i Bractwo św. Łazarza. Z jego też inspiracji powstają takie stowarzyszenia w Lublinie. Wojewoda lubelski, Mikołaj Zebrzydowski zakłada bractwo dobroczynne przy kościele Jezuitów, a drugie, wzorowane na krakowskim Bractwie św. Łazarza, zakłada starosta gostyński - Stanisław Gawarski. W latach 1599-1603 powstaje drewniany kościół i zespół klasztorny. Prawdopodobnie podczas Rokoszu Zebrzydowskiego, budynki te, niszczy pożar. Następuje też w tym czasie połączenie w jedno - obu lubelskich bractw. Połączone bractwa, w miejscu spalonego klasztoru wznoszą w latach 1615-1650 murowany kościół i szpital. Dekret reformacyjny z 1721 r. oddaje bractwo pod kuratelę kolegiaty św. Michała, a w 1736 roku biskup krakowski oddaje lubelski szpital, wraz z kościołem sprowadzonym z Francji Siostrom Miłosierdzia. Siostry Miłosierdzia- Szarytki - dokonują w roku 1756 gruntownego remontu, zmieniając całkowicie wystrój architektoniczny kościoła i szpitala. Po stuletnim prawie okresie użytkowania, Szarytki opuszczają budynki, przenosząc się do innego obiektu, a zrujnowany kościół i klasztor przekazują właścicielowi wsi Dąbrowica- Stanisławowi Lingenau. Nowy właściciel przebudowuje klasztor na kamienicę mieszkalną - dobudowano wówczas trzecią kondygnację, a nieczynny już kościół zamienia na magazyn. W roku 1938 cały kompleks budynków przejmują Siostry Kanoniczki urządzając tu internat i bursę. W 1954 roku do kościoła przeniesiono 3 ołtarze z Kaplicy Zamkowej. Od roku 1962 kościół św. Wojciecha jest kościołem rektoralnym, a w 1976 utworzono przy nim Dom Rekolekcyjny.(kuszaba)