Przed wojną w Warszawie istniały tylko trzy duże, wolno stojące synagogi: najstarsza na Pradze, Wielka Synagoga na Tłumackiem z 1878 r. oraz synagoga Nożyków przy ul. Twardej. Ponadto było wiele prywatnych domów modlitwy.
Synagoga Nożyków jest jedyną przedwojenną bożnicą funkcjonującą do dziś. Urzęduje w niej Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich.
Fundatorami byli Ryfka i Zalman Nożykowie, małżeństwo przemysłowców z branży galanteryjnej. Budowę rozpoczęto w 1898 r., trwała cztery lata. Autorem projektu był prawdopodobnie Leandro Marconi, który zaprojektował także Wielką Synagogę na Tłumackiem. Synagogę otwarto 12 maja 1902 r. Małżonkowie Nożykowie przekazali ją gminie żydowskiej z życzeniem, aby po wsze czasy nosiła ich imię i aby modlono się w niej za nich.
Synagoga Nożyków jest budowlą w stylu neoromańskim, z elementami bizantyjskimi, neorenesansowymi i mauretańskimi. Na jej fasadzie znajduje się gwiazda Dawida, która dopiero od XIX w. jest oficjalnym symbolem judaizmu. Wnętrze może pomieścić 600 osób: 300 mężczyzn i 300 kobiet na galeriach, do których prowadzą osobne wejścia.
W 1939 r. Niemcy zamienili synagogę na stajnie dla koni i magazyn pasz. W maju 1940 r. zezwolili na otwarcie w Warszawie trzech synagog, w tym synagogi Nożyków. W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. budynek został poważnie uszkodzony.
Gruntowny remont przeprowadzono w latach 1977-1983, a ponowne otwarcie nastąpiło 18 kwietnia 1983 r., w 40. rocznicę powstania w getcie. W synagodze znajdują się bogate zbiory judaików.
Obiekt warto zobaczyć, jest ciekawym miejscem na mapie Warszawy. Wstęp dla osób indywidualnych i wycieczek po umówieniu (tel. 022 652 28 05).