Sierakowskie Stado Ogierów jest najstarsze na ziemiach polskich. Decyzja o jego utworzeniu (po wcześniejszej lustracji terenu przez Wielkiego Koniuszego Knobelsdorfa) zapadła wprawdzie we wrześniu 1828 r. ale pierwsze 60 ogierów sprowadzono z Niemiec dopiero w 1829 r. i tę datę przyjmuje się za rok powstania Poznańskiego Stada Krajowego (Posensches Land-Gestüt) z lokalizacją w Sierakowie.
Dla nowo założonej stadniny przebudowano budynki folwarczne z XVII i XVIII w. Od tego czasu datuje się systematyczny rozwój i rozbudowa istniejącego do dziś założenia. Centralną jego część stanowi dziedziniec zwany wielkim, wokół którego usytuowane są parterowe stajnie z piętrowymi budynkami mieszkalnymi w narożach. Oś widokową zamyka wyremontowany w ostatnich latach okazały dwór z 1850 r. zwany pałacem, dawny dom kierownika. Na środku placu rosną cztery ponad 200-letnie dęby. Pod drzewami głaz upamiętniający 150. rocznicę powstania Stada.
Za wielkim dziedzińcem znajduje się jeszcze tzw. małe podwórze, którego zabudowa pochodzi z drugiej połowy XIX w. i obejmuje tzw. biały domek (dawną szkołę), kolejne stajnie i stodołę. Nie można też pominąć dziewiętnastowiecznego parku w stylu angielskim z wieloma pomnikowymi okazami drzew. W tzw. szorowni znajduje się bogata kolekcja uprzęży, w stajni nr 1 – powozownia z kolekcją powozów z przełomu XIX i XX wieku, a pałac oferuje noclegi w przystępnych cenach.
Ciekawostka: W latach 1895-1913 sierakowskie ogiery rywalizowały na hipodromach o palmę pierwszeństwa z końmi z Gniezna. Dziś upamiętniają ten okres znajdujące się pod dębami na wielkim dziedzińcu głazy z wyrytymi datami i imionami zwycięskich koni z Sierakowa. Ustawiona obok tablica rozszyfrowuje wszystkie napisy.