Promocją klimatu, piękna polskich Tatr, polski profesor, lekarz, miłośnik przyrody -Tytus Chałubiński, rozpoczął historię sławy Zakopanego. Leżąca w otoczeniu tatrzańskich szczytów wieś zyskała popularność dzięki nieskażonej przyrodzie, pięknym widokom, a także niedocenianym wcześniej walorom klimatycznym. II połowa XIX wieku i działania męża opatrznościowego polskich Tatr, hrabiego Władysława Zamoyskiego podjęte w kierunku wybudowania linii kolejowej i szosy do Zakopanego szeroko otwarły drzwi na świat dobrze zapowiadającemu się kurortowi.
Z biegiem lat powstał mit dobrego miejsca dla literatów i artystów, w którym pobyt w otoczeniu przyrody sprzyja wizjom twórczym. Zaczęła przyjeżdżać i odpoczywać, a także poprawiać swoje nadwątlone zdrowie, zarówno bohema polityczna, jak i artystyczna oraz znaczna część ówczesnej inteligencji tworząc, z rosnącego miasta artystyczną stolicę Polski.
W pierwszym, otwartym w 1885r. hotelu „Pod Gewontem”, a także na sławnych już wówczas Krupówkach, spotkać można było takie znakomitości jak: Henryk Sienkiewicz, Władysław Orkan, Stefan Żeromski, Kazimierz Przerwa Tetmajer, Jan Kasprowicz, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kornel Makuszyński, czy też malarzy, dla których Tatry stanowiły źródło artystycznych inspiracji takich jak: Stanisław Witkiewicz (ojciec), Julian Fałat czy Władysław Hasior.
Zauroczeni okolicą, zostawali krócej, czasami dłużej, a niektórzy osiadając tutaj na stałe związali się z tradycją góralską na zawsze. Karol Szymanowski, Witkacy, Kasprowicz, Kornel Makuszyński, Władysław Hasior pozostawili w Zakopanym swoje ślady w postaci pamiątek w muzeach i galeriach, a część z nich także dusz na Pękowym Brzyzku.