Kilka milionów lat temu Wisła znalazła drogę ujścia na północ, żłobiąc koryto wśród skał wału polskich wyżyn. Wcięła się w podłoże kredowe na głębokość sięgającą czasami 100 m. Odcinek doliny rzecznej pomiędzy Annopolem i Puławami nazwano Małopolskim Przełomem Wisły. Jego najwęższy, najbardziej malowniczy fragment jest atrakcją turystyczną. Można go obserwować z ławeczki parkowej ustawionej nad samą skarpą, przy zamku w Janowcu - kolejnego ciekawego miejsca w okolicy. Odległość pomiędzy wysokimi brzegami: janowieckim i kazimierskim przekracza tutaj tylko nieznacznie 1 km. Strome stoki porasta bujna roślinność, w wielu miejscach odsłaniają się wapienne opoki. W oddali, na przeciwległym brzegu, majaczą wśród zieleni ruiny zamku, kościoły i domy Kazimierza, bieleją ściany nieczynnego kamieniołomu pod Albrechtówką, widać śmigi wiatraka w Męćmierzu i kolorową nadbudówkę promu "Gelderland" przemierzającego rzekę.
Kontemplując piękno krajobrazu warto pamiętać, że ludzie od dawna snuli plany zbudowania między Janowcem a Kazimierzem zapory piętrzącej wody Wisły. Taki zamiar miał ponoć już Kazimierz Wielki. Pisemne wzmianki o średniowiecznych planach konstrukcji tamy zachowały się ponoć w pruskich archiwach. Przypomnieli o nich pod koniec XIX w. niemieccy projektanci prac regulacyjnych podjętych w dolnym odcinku Wisły. W 1916 r., w czasie I wojny światowej, pruski urzędnik, twórca wielu kanałów w Niemczech, inżynier Leo Sympher opracował wytyczne projektu budowy zbiornika zaporowego będącego realizacją wizji Kazimierza Wielkiego. Gdyby, jak proponował, pod Janowcem przeciąć Wisłę zaporą o wysokości zaledwie dwudziestu kilku metrów, południowe brzegi powstałego zalewu (zasięg tzw. cofki) sięgałyby Sandomierza!