Kościół pw. Wszystkich Świętych wzniesiony wg projektu Henryka Marconiego. Budowa trwała ponad 30 lat, ostatecznie kościół ukończono w roku 1895. Kościół pw. Wszystkich Świętych na placu Grzybowskim, budowany był – z przerwami – od roku 1861 do początku wieku XX, pod kierunkiem: Henryka Marconiego, Walerego Feliksa Zygadlewicza i Zygmunta Kiślańskiego.
Ta neorenesansowa budowla z dwoma wieżami, ma bogato zdobioną fasadę z wyraźnymi liniami poziomego i pionowego podziału. Oprócz ozdobnych otworów okiennych, gzymsów, pilastrów i półkolumn jońskich, całość fasady zdobiona jest w płaskorzeźby i posągi. Wieńczy ją tympanon z przedstawiającą Chrystusa Pana płaskorzeźbą, autorstwa Jana Woydygi.
Kościół – zrekonstruowany po zniszczeniach wojennych – zachował kilka oryginalnych obrazów, a przede wszystkim umieszczone w ołtarzu głównym „Ukrzyżowanie” pędzla Franciszka Trevisaniego. Wśród innych wymienić można m.in.: „Zmartwychwstanie” – Henryka Sieiradzkiego oraz „Chrzest w Jordanie” – Wojciecha Gersona. Po obu stornach kościoła zachowały się arkadowe krużganki.
Świątynia oprócz górnego kościoła, posiada także (mniej obszerny), kościół dolny. W 1994 r. przed wejściem na kościoła, na szczycie prowadzących do jego wnętrza monumentalnych schodów, ustawiony został pomnik Ojca Świętego Jana Pawła II.