Mieszkańcy mówią o niej:
Zdroisko – stąd wszędzie mamy blisko.
Tu las, jeziora, rzeka,
tu spokój na ciebie czeka.
Atutów mamy wiele
– na co dzień i na niedzielę.
Tu nigdy się nie nudzisz
wśród przyjaznych ci ludzi.
Dzisiejsza wieś letniskowa, nazywana nie bez kozery sypialnią Gorzowa, ma za sobą hutniczą przeszłość. Leży nad Santoczną, prawym dopływem Noteci, i niemal ociera się o rezerwat Zdroiskie Buki. Nad rzeczką istniał kiedyś młyn, który – podobnie jak w nieodległym Santocznie – przekształcono w hutę żelaza (1770 r.). Podczas wojen napoleońskich produkowano w niej kartacze. W okresie międzywojennym prowadzono w Zdroisku zgoła odmienną działalność – znajdowała się tu spora plantacja borówki amerykańskiej.
Dziś śladów borówki ani huty już się nie znajdzie, jednak o przemysłowej przeszłości Zdroiska wspominają głazy ustawione tuż przy głównej drodze z Gorzowa na Gdańsk. Umocowano na nich specjalne tablice z opisami dawnej świetności. W przebudowanej stodole urządzono ciekawą izbę historyczną, są pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego w formie lapidarium i dość oryginalny pomnik pierwszowojenny. Są też mieszkańcy, którzy dbają, aby żyło się tu ciekawiej.
Od kilku lat organizują w swej wsi Wakacyjne Spotkania Kulturowe. Wioska rozłożyła się w otulinie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Oprócz urokliwej rzeczki ma w okolicach aż cztery jeziora: Nierzym, Przecięte, Wełmino Duże i Wełmino Małe. Na jej terenie zlokalizowano ośrodek wypoczynkowy i wypoczynkowo-szkoleniowy. Bardzo blisko stąd do gorzowskiego kąpieliska miejskiego OSiR- u. Spacery po okolicznych lasach pełnych grzybów i jagód dostarczają także innych emocji - w wielu miejscach natrafić można na pomnikowe okazy drzew. No i bardzo blisko stąd do rezerwatu Zdroiskie Buki.