Ulica Brzozowa jest jedną z najurokliwszych arterii Starego Miasta. Rozciąga się wzdłuż linii dawnych obwarowań miejskich pomiędzy ulicami Celną i Mostową.
Początki ulicy sięgają XV wieku, gdy za murami miejskimi zaczęło się tworzyć przedmieście północne. Początkowo na zabudowę tego fragmentu miasta składały się niewielkie drewniane domy. W XVI i XVII wieku jedną stronę ulicy stanowiły oficyny kamienic Starego Rynku położonych w pierzei wschodniej. Do ich budowy wykorzystano części zlikwidowanych murów miejskich. Po drugiej zaś stronie bogatsi kupcy zaczęli wznosić drewniane dworki oraz towarzyszące im murowane spichlerze przeznaczone do przechowywania zboża. Swoje magazyny posiadały tu takie znane wówczas rodziny jak Baryczkowie, Gizowie, Karbowie czy Strubiczowie. Wiek XIX przyniósł znaczną przebudowę stojących przy ulicy budowli. Jej inspiratorami byli żydowscy kupcy wykupujący poszczególne posesje. Charakterystyczną cechą przełomu XIX i XX wieku było znaczne zróżnicowanie wysokości kamienic, od piętrowych do nawet siedmiopiętrowych domów. W latach dwudziestych powstał tu kompleks budynków Pocztowej Kasy Oszczędności. Imponujący zespół Kasy istniał do 1944 r. Zniszczony w trakcie walk powstania warszawskiego, nie doczekał się po wojnie odbudowy.
Obecną zabudowę ulicy Brzozowej stanowią domy zrekonstruowane według przybliżonego przedwojennego wyglądu, ale z nowym rozplanowaniem wnętrz. Ulicę Brzozową przecinają równie urokliwe ulice Kamienne Schodki, Celna i Dawna. Arteria prowadzi również na popularny taras widokowy na Gnojnej Górze.