Jedną z kamienic przyrynkowych Starego Miasta, tworzących dziś Muzeum Historyczne Miasta Warszawy, jest Kamienica Talentich oznaczona numerem 38. Pierwotna kamienica powstała około 1446 r., a zaczął ją budować Andrzej Edlinger. Budynek dokończył jej następny właściciel, malarz Piotr, do rodziny którego należał on do początków XVI w. W okresie 1507-1511 dom stanowił własność Baltazara Burcholcera, od którego imienia zyskał jedną ze zwyczajowych nazw - kamienica Balcerowska. Burcholcer był prawdopodobnie inicjatorem przebudowy, jakiej budynek poddano w pierwszej połowie XVI w. W połowie XVI w. kamienica przeszła kolejną modernizację, a jej autorem był Andrzej Schum, któremu zawdzięcza kolejną nazwę – kamienica Szumowska. W drugiej połowie XVI w. trzykrotnie zmieniali się jej właściciele, a ostatnim z nich był od 1585 r. Stanisław Badowski.
Na początku XVII w. stan kamienicy był fatalny, m.in. popękały ściany, które częściowo uległy zawaleniu. Remont rozpoczął około 1620 r. Badowski, a po jego śmierci w 1625 r. dokończył nowy właściciel, pasamonik i miejski ławnik Krzysztof Rongiusz (od niego pochodzi jedna z nazw kamienicy - Rongiuszowska). Po remoncie budynek liczył trzy kondygnacje zwieńczone attyką. Wnętrze miało trzy trakty, a przecinała je sień przejazdowa prowadząca na podwórze. W latach 1659-1669 właścicielem budynku był sekretarz królewski Piotr Talenti, który przebudował ją kolejny raz w 1663 r. Powstał wówczas piękny portal zdobiący kamienicę do chwili obecnej. W 1735 r. kamienicę kupił kupiec winny Maciej Kurowski, który w 1743 r. rozbudował budynek, podwyższając go o jedną kondygnację. Kurowski dokupił w tym czasie obiekt przy ulicy Nowomiejskiej 6, tworząc tym samym kompleks zabudowań w kształcie litery L. Kurowscy posiadali kamienicę do momentu jej sprzedaży w 1782 r.
W XIX i na początku XX w. następowały częste zmiany właścicieli kamienicy, natomiast jej wygląd pozostawał praktycznie niezmieniony od czasu przebudowy przez Kurowskich. W 1944 r. kamienica została poważnie uszkodzona. Jej odbudową w latach 1952-1957 pokierował Stanisław Żaryn. Projekt odbudowy zachował ocalałe oryginalne elementy kamienicy. Dzięki temu dziś możemy podziwiać m.in. piękny XVII-wieczny portal zwieńczony kartuszem z gmerkiem Talentich, datą 1663 oraz literami L J C P T będącymi skrótem napisu: "Laudetur Jesus Christus Piotr Talenti".