W okresie 1712-1732 na terenie między wałem otaczającym miasto a drogą do Grzybowa powstała rezydencja saska. Droga ta dała początek ulicy nazwanej Królewską przez jej założyciela w 1712 roku. Jedną stronę ulicy niemal na całej długości zajmuje Ogród Saski, po drugiej zaś stronie w początkach XIX wieku stały przeważnie dwory. Szczególnie okazale wyglądały tam dwie budowle: wzniesiony przez Jakuba Fontanę Pałac Bielińskich, potem Łubieńskich i karczma „Otwock”.
Do września 1939 roku na ulicy Królewskiej dotrwały trzy wzniesione później budowle. Jedną z nich był dawny maneż przebudowany w latach 70. XIX wieku na Giełdę wg projektu Witolda Lanciego. Budynek otrzymał wówczas klasycystyczny portyk. Został on zniszczony w czasie II wojny światowej.
Drugim budynkiem był dawny Pałac Kronenberga wzniesiony w latach 1867-71 przez berlińskiego architekta Fryderyka Hitziga. Zajmował on narożnik Placu Małachowskiego. Pałac posiadał charakterystyczny łamany dach, portyk ozdobiony rzeźbami wykonanymi przez Leonarda Marconiego i bramę strzeżoną przez potężne kariatydy. W 1939 roku pałac się spalił, zaś w 1962 znikł ostatecznie z krajobrazu Warszawy. Na jego miejscu wzniesiono hotel „ Victoria".
Ostatnią wreszcie budowlą, która z racji swojej przeszłości, a przede wszystkim monumentalności i przeznaczenia zasługuje na wzmiankę, jest gmach „Zachęty” – dzieło architekta Stefana Szyllera z lat 1898-1903. Przetrwał on zawieruchę wojenną i powstaniową bez większych uszkodzeń. W wyglądzie gmachu dominuje klasycyzm, choć nie brak jest w jego architekturze elementów renesansowych i barokowych. Jest to jedyny istniejący zabytek przy ulicy Królewskiej.