Przy ulicy Lwowskiej na początku drugiego dziesięciolecia XX w. powstały dwie kamienice o charakterystycznym wyglądzie zaczerpniętym z trendów budownictwa skandynawskiego. Zaprojektował je zafascynowany tą architekturą architekt Artur Gurney.
Kamienica przy ulicy Lwowskiej 15 powstała w latach 1911-1912, a zbudowana została jako własny budynek przez firmę budowlaną „Bracia Horn i Rupiewicz”. Spółka braci Horn i Rupiewicza była przedsiębiorstwem, które pozostawiło po sobie wiele obiektów zrealizowanych w pierwszej połowie XX w., a reprezentujących różne modne wówczas style.
Pięciopiętrowa kamienica otrzymała ciekawą fasadę z imponującym wykuszem wybiegającym na różną odległość przed jej płaszczyznę i o różnej wysokości. Wykusz ozdobiły pseudobarokowe szczyty. Całość elewacji uzupełniają różniące się balkony i loggie.
W czasie powstania warszawskiego w pomieszczeniach kamienicy działał szpital polowy. Przebywali w nim ranni powstańcy z oddziałów Zgrupowania „Radosław” i Batalionu „Wigry” Armii Krajowej. Kamienica przetrwała walki 1944 r. w dość dobrym stanie i dziś stanowi przykład warszawskiego budownictwa czynszowego początków XX w.