Rynarzewo to duża, licząca około 1200 mieszkańców wioska w gminie Szubin. Ta stara, mająca ponad 700 lat wieś dawniej była miastem.
Przywilej lokacyjny miasta na prawie śremskim nadał jednemu ze swoich rycerzy król Władysław Łokietek w dniu 11 listopada 1299 r. Henryk, bo tak miał na imię ów rycerz, założył miasto na trakcie bydgoskim. Miasto powstało na wzniesieniu pośród bagien między widłami rzek Noteci i Gąsawki. Bagna i mokradła były naturalnymi pasami obronnymi zabezpieczającymi miejscowość przed ewentualnymi agresorami.
Od XIV w. właściciele miasta zaczęli posługiwać się nazwiskiem Rynarzewscy, a ich herbem rodowym została Szreniawa. Herb ten stał się również godłem Rynarzewa. Od 1593 r. Rynarzewo posiadało nowy przywilej miejski oparty o prawo magdeburskie.
Miasto przez wieki rozwijało się z inicjatywy wielokrotnie zmieniających się właścicieli. Sprowadzali oni do miasta rzemieślników, którzy lokując tu swoje zakłady, zasilali budżet miejski. Zmieniała się również struktura narodowościowa i religijna. Mieszkali tutaj katolicy, ewangelicy i Żydzi. W czasie lokacji miasta erygowano w Rynarzewie parafię noszącą od 1520 r. wezwanie św. Katarzyny Aleksandryjskiej.
W czasie powstania wielkopolskiego w okolicach Rynarzewa toczyły się walki z wojskami pruskimi. Tutaj 18 lutego 1919 r. stoczono bitwę o pociąg pancerny, który po ostrych starciach wysadzono w powietrze. W Rynarzewie i okolicach poległo 80 powstańców.
W 1934 r. zakończył urzędowanie ostatni burmistrz miasta. W wyniku reformy administracyjnej Rynarzewo zostało pozbawione praw miejskich i do dziś pozostaje wsią. W miejscowości do dziś zachował się dawny układ urbanistyczny z małomiasteczkową zabudową. Warto pospacerować po rynku i wychodzących z niego uliczkach, by zobaczyć niewielkie parterowe domy pochodzące z XIX i początku XX w.