Wraz z rozwojem nowych koncepcji architektonicznych na początku XX wieku, określanych mianem modernizmu, nastąpiła całkowita zmiana wyglądu wznoszonych obiektów. Zanikł zwyczaj bogatego zdobienia ich fasad sztukateriami na rzecz operowania okładzinami, od klinkierowych płytek, poprzez piaskowiec, do różnych rodzajów tynków. Ważną stała się forma obiektu, uzyskiwana poprzez odpowiednie zastosowanie brył o różnych kształtach.
W przedwojennej Warszawie modernistyczne trendy nasiliły się szczególnie w latach trzydziestych. Powstało wówczas wiele ciekawych realizacji autorstwa doskonałych architektów. Jednym z nich był Bohdan Pniewski, którego dzieła możemy spotkać w dzisiejszej stolicy. Jeden z budynków zaprojektowanych przez Bohdana Pniewskiego znajduje się u zbiegu ulic Tamka i Smulikowskiego. Narożny obiekt wzniesiono w 1934 r. dla Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej. Budynek o dwóch, zachodzących na siebie bryłach posiada kamienne zdobienie na wysokości pierwszego piętra. Od strony ulicy Tamka widnieje płaskorzeźba jelenia, będącego symbolem tegoż domu. Do ciekawostek należy żeliwna, oryginalna tabliczka adresowa widniejąca na bramie, pochodząca z czasów budowy kamienicy.