W XIX w. Rosjanie zajmujący Warszawę wznosili kompleks umocnień tworzących Twierdzę "Warszawa". Składały się na nią umocnienia zasadniczej twierdzy oraz pierścień zewnętrzny znajdujący się na podejściach do miasta. Jeden z fortów tego ciągu noszący numer V powstał na terenie Włoch i od nich wziął swoją nazwę.
Wznoszenie umocnień na terenie Włoch rozpoczęli Rosjanie w latach 80. XIX w. Miały one zabezpieczać Warszawę od strony zachodniej oraz ochraniać przebiegającą w pobliżu linię Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Składały się one z ziemnych fortyfikacji oraz murowanych koszar szyjowych oraz kaponier. Fort oparty na rzucie pięciokąta otaczały dwa wały ziemne oraz sucha fosa.
Umocnienia służyły wojskom carskim do 1909 r., kiedy w wyniku decyzji o likwidacji twierdzy wysadzono wszystkie kaponiery. Pozostawiono jedynie zabudowania koszarowe. Po opuszczeniu fortu przez wojsko na jego przedpolach powstał cmentarz użytkowany do dziś.
W miarę dobrze zachowane elementy ziemne fortu są w ostatnim okresie sukcesywnie zagospodarowywane. Dawne koszary szyjowe znajdują się pod opieką Fundacji Ochrony Zabytków Techniki Wojskowej, która w miarę swoich możliwości próbuje znaleźć dla nich nową funkcję. Być może będzie tu skansen dawnego sprzętu wojskowego, który można zauważyć na dziedzińcu fortu. Natomiast władze dzielnicy Włochy planują utworzenie na terenie fortu ogólnodostępnych obiektów sportowych przeznaczonych dla mieszkańców tej części stolicy.