Od wschodu na teren Cytadeli Warszawskiej prowadziła brama nazywana Wrotami Iwanowskimi. Powstała ona w latach 1833-1835, podczas wznoszenia kompleksu obronnego nad Wisłą. Można było przez nią i tymczasowy most na rzece dotrzeć do umocnień na Pradze. Po 1886 r. Wrota Iwanowskie stały się miejscem, na przedpolu którego wykonywano wyroki śmierci na polskich bojownikach niepodległościowych. Wieszano ich na szubienicach ustawionych na stoku Cytadeli, a powieszonych grzebano potajemnie w pobliżu miejsca kaźni.
W latach trzydziestych XX wieku Wrota Iwanowskie zostały pomnikiem narodowej pamięci o ofiarach carskich represji. Inicjatorem jego utworzenia było Koło Warszawskiego Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych. Brama Straceń, bo tak nazwano wejście na teren Cytadeli, ozdobiona została pamiątkowymi tablicami, a w jej zwieńczeniu umieszczono także napis. Z bramy o ponurej przeszłości rozlega się ładny widok w kierunku Wisły.