Nowy cmentarz żydowski powstał w Lublinie w 1829 r., po zamknięciu starego kirkutu na Kalinowszczyźnie. Wyznaczony poza granicami miasta, zajmował ok. 8,6 ha. W czasie I wojny światowej służył jako cmentarz wojenny ofiar pochodzenia żydowskiego. W czasie II wojny światowej został zdewastowany przez hitlerowców, a macewy wywieziono do budowy tzw. Czarnej Drogi na Majdanku.
Po wojnie przedzielono go na pół - przez środek puszczono ważną arterię komunikacyjną miasta - dawne aleje Lenina, obecnie gen. Andersa. W latach 80. XX w. cmentarz odrestaurowano. Dzięki staraniom Fundacji Sary i Manfreda Frenklów wpisano go do rejestru zabytków.
Obecnie na cmentarzu znajduje się miejsce modłów, izba pamięci, zbiorowe mogiły ofiar faszyzmu - m.in. grób dzieci z ochronki na ul. Grodzkej zamordowanych na Tatarach razem z opiekunami, groby robotników przymusowych z obozu na Lipowej i inne masowe groby. Stare macewy ustawiono w jednym miejscu, znajdują się tu także dwa pomniki poświęcone ofiarom faszyzmu. Warto wspomnieć, że w wydzielonej części do dzisiaj odbywają się pochówki członków gminy żydowskiej.