Dom Pod Orłami w Warszawie został wybudowany w latach 1912-917 na podstawie projektu Jana Heuricha. Autorem orłów wieńczących narożniki był Józef Zygmunt Otto. Obecnie istniejący budynek jest rekonstrukcją oryginalnego obiektu, który został doszczętnie zniszczony podczas walk powstania warszawskiego w 1944 r. Gmach został odbudowany w latach 1948-1950.
O budynku Pod Orłami głośno zrobiło się z uwagi na
najsłynniejszy w okresie PRL-u napad przed mieszczącym się w nim banku. Około godz. 18.30 w dniu 22 grudnia 1964 r. pod budynek przy ul. Jasnej podjechał samochód marki Warszawa. W samochodzie znajdowali się kasjerka z pobliskiego Centralnego Domu Towarowego (obecny
Smyk) oraz dwaj wartownicy. Gdy cała trójka wysiadła z samochodu na miejscu nagle pojawił się tajemniczy mężczyzna. Wyciągnął pistolet i oddał w kierunku jednego z wartowników strzał. Zabrał worek z pieniędzmi i zaczął uciekać. W tym samym czasie inny mężczyzna oddał bez ostrzeżenia strzały do drugiego wartownika. Zrabowane pieniądze (1 336 500 zł) złodzieje przekazali trzeciemu wspólnikowi, który odjechał samochodem. Ówczesnym organom ścigania nigdy nie udało się ustalić, kto był sprawcą brutalnego napadu.