Pomysł budowy w górze Żar drugiej co do wielkości elektrowni szczytowo pompowej narodził się w głowie mgr inż. Kazimierza Dachowskiego w 1952 r. W swoim opracowaniu dot. elektrowni wodnych – pompowych nakreślił szkic i przedstawił koncepcję jej powstania. Po wielu modyfikacjach wprowadzono w życie i podjęto prace przygotowawcze do budowy w 1971r. W pierwszej kolejności zbudowano zaplecze i niezbędną infrastrukturę, w tym most na rzece Sole, drogę dojazdową na górę Żar, wodociągi i kanalizację w okolicy.
Prowadzona w latach 1971-1979 budowa była niecodziennym przedsięwzięciem inżynieryjno – projektowym. Cała, unikatowa na owe czasy, infrastruktura techniczna związana z procesem elektroenergetycznym miała być ulokowana we wnętrzu góry. W związku z tym w prace zaangażowano sztab górników ze śląskich kopalń, którzy nigdzie nie stosowanymi metodami drążyli w jej wnętrzu potężną maszynownię i całą sieć sztolni, w których osadzano potężne rury do przepływu wody. Niekonwencjonalnym przedsięwzięciem było zbudowanie na wysokości 750 m n.p.m., na szczycie góry Żar, sztucznego, betonowego, zbiornika głównego, do którego tłoczona jest woda wewnętrznymi rurociągami z Jeziora Miedzybrodzkiego. Aby można było sobie wyobrazić jego wielkość - wymiary : 650 m x 250m porównajmy go do boiska piłki nożnej, którego maksymalne wymiary wynoszą 110m x 75m.
Po prawie 10 latach „walki” z górą Żar, w dniu 31 grudnia 1979r., odbyło się oficjalne zakończenie budowy, uroczysty rozruch i przekazanie do eksploatacji Elektrowni Porąbka Żar o mocy 500 MW. Miejsce to obecnie stanowi piękny punkt widokowy na Jezioro Żywieckie, pasmo Magurki Wilkowickiej i Hrobaczą Łakę. Od lipca do września, w soboty i niedziele, elektrownia jest udostępniana do zwiedzania. Turystom udostępnia się sztolnię komunikacyjną aż do komory elektrowni oraz można obejrzeć zbiornik na górze Zar.