Biskupickie budynki, znajdujące się przy obecnej ulicy Zamkowej w Zabrzu-Biskupicach, po lewej stronie, za budynkami szpitala miejskiego, zostały nazwane przez ówczesnych mieszkańców Biskupic „zespołem zamkowym” lub po prostu „zamkiem”, albo regionalnie „zomkiem”, bo przecież kto stawia taki budynek wówczas w małej wiosce-Biskupice? Właściwie nie ma się co dziwić, kiedy to „zespół” budowany był w latach 50. XIX wieku, w celu posługi ówczesnemu właścicielowi Augustowi Borsigowi i zarządcom, a także ważniejszym pracownikom ówczesnej firmy Borsig-Kokswerke-główna budowla wyróżniająca się z całego „zespołu” kojarzyła się wyłącznie z zamkiem, ale nie takim, z czasów średniowiecza, czy baroku, dla ówczesnych mieszkańców był to budynek im współczesny.
W skład tzw. „zespołu zamkowego” wchodziły zaledwie 3 budynki mieszkalne ( oprócz głównego ). Jednak z całego „zespołu” najważniejszym był bez wątpienia, który był siedzibą twórcy firmy Borsig-Kokswerke” - tzw. „zamek”. Zlokalizowany był i do czasów dzisiejszych nic się w tej materii nie zmieniło - przy obecnej ulicy Zamkowej 1. Wybudowany został w 1855 roku i pierwotnie prezentował styl historyczny z elementami neoklasycyzmu. W swej historii, niestety został kilkukrotnie przebudowany, m.in. w latach 1889 i 1925, po czym zatracał kolejno dla w/w stylów ich cechy architektoniczne. W tym czasie zmianie uległa sama bryła budynku, m.in. skrzydła budowli przybrały układ litery „H”, a sam plan budynku, na którym wzniesione są jego mury-stał się niesymetryczny i nieregularny. W chwili obecnej ( przełom 2013 i 2014 roku ) obiekt posiada m.in. wieżę na rzucie kwadratu z zegarem i widocznym gzymsem.
Pierwotnie i w czasach późniejszych, może jeszcze w latach 20. i 30. XX wieku, otoczenie „zamku” ozdabiały liczne rośliny ozdobne i egzotyczne drzewa, których to rozmieszczenie tworzyło charakter parku geometrycznego, a niegdyś wzdłuż obecnej ulicy Zamkowej ciągnęła się aleja kasztanowców, po której niestety nie ma już śladu. Dziś uwagę przyciągną niewątpliwie platany, o obwodach powyżej 250 cm, a także jeden „wyróżniający się”, o obwodzie przekraczającym 370 cm, stojący przed budynkiem. Jest to przypuszczalnie ostatni i jeden z trzech drzew posadzonych, wyrażający dumę z narodzin kolejnych synów, kolejno: Arnolda w 1867 roku, Ernesta w 1869 roku i Konrada w 1873 roku.
Do tzw. „zespołu zamkowego” należały kiedyś budynki: -willa dyrektora huty Borsiga, wybudowana około roku 1913, w stylu modernizmu. Dziś pod numerem 8. widać wyraźnie regularny plan bryły, symetryczną fasadę i półkolisty wykusz. Budynek przekryty jest czteropołaciowym dachem, pokryty dachówka. Według „źródeł”, wewnątrz budynku znajdowały się kiedyś kasetonowe stropy, parkiety w salonie i gabinecie, a także witraże na klatce schodowej, kominki i polichromie. -pod numerem 3. znajduje się budynek dawniej przeznaczony dla pracowników naukowych huty, wybudowany podobnie jak główny obiekt-w stylu historycyzmu z elementami neorenesansu. Jest to budynek murowany, dwupiętrowy ( posiadający 3 kondygnacje ), mający niesymetryczną fasadę, artykułowaną, a także wejście z pilastrami laskońskimi. -pod numerem 5. stoi dziś budynek mieszkalny, pierwotnie przeznaczony dla radcy prawnego huty, wybudowany nieco później od wszystkich opisanych poprzedników, w stylu wczesnego modernizmu. Jego elewacje są symetryczne, artykułowane i ogólnie bryła ma charakter willowy.