U stóp lubelskiego Zamku, tuż przy chodniku znajduje się niewielka tablica z kamiennym planem. To tutaj mieściła się przed wojną Dzielnica Żydowska. - stąd hebrajskie nazwy ulic, wyryte obok polskich na błyszczącej tablicy. Patrząc na to miejsce - stojąc twarzą do Zamku - widzimy po prawej zamkowe błonia z placem zabaw, z tyłu olbrzymi parking, po lewej - ruchliwa Aleja Solidarności.
Aż trudno uwierzyć, że przed wojną była tu zamieszkana przez kilkanaście tysięcy ludzi dzielnica. Tu mieszkał w latach 1745-1815 Widzący z Lublina, Jaakow Icchak ha-Lewi Horowic. Tu stały synagogi, sklepy, tu handlowano, kupowano, wychowywano dzieci. W czasie drugiej wojny światowej hitlerowcy utworzyli tu getto. W 1942 r doszło do jego likwidacji. Mieszkańców wywieziono do obozów zagłady, gdzie zostali wymordowani, domy zniszczono.
Trudno sobie dzisiaj, patrząc na puste przestrzenie wokół Zamku wyobrazić, że były tu wąskie ulice, gęsto zabudowane parterowymi i piętrowymi budynkami. W Bramie Grodzkiej w dni powszednie możemy obejrzeć makietę tej dzielnicy, której centrum przebiegało u stóp wzgórza Zamkowego. Obecnie ustawiono tutaj tablicę z napisem : "W tym miejscu znajdowało sie centrum dzielnicy żydowskiej, istniejącej od XVI w do poł.XVII w. działał w dzielnicy Sejm Czterech Ziem (Waad Arba Aracot ) , główna instytucja dla żydów ówczesnej Rzeczypospolitej. W okresie II wojny światowej hitlerowcy urządzili tu getto, które zlikwidowali w 1942 r, a centrum dzielnicy wyburzyli."
Tu rozpoczyna się Szlak Pamięci Żydów Lubelskich.