Mimo że Kościół ormiański posiada trzy nurty; Apostolski Kościół Ormiański czyli Narodowy, Katolicki rytu ormiańskiego oraz Ormiański Kościół Ewangelicki, to jednak biorąc to pod wspólny mianownik trzeba przyznać iż Ormianie są najstarszym narodem chrześcijańskim na świecie bowiem chrzest przyjęli już w 301 r. Jednym z materialnych wyrazów kultury ormiańskiej i być może najważniejszym są chaczkary czyli kamienne stele wotywne wykonane z wulkanicznego tufu i stawiane dla upamiętnienia szczególnych wydarzeń.
Termin chaczkar w dosłownym tłumaczeniu oznacza drzewo-krzyż i odnosi się to do ormiańskiej tradycji i funkcjonującego w niej przekonania, że drzewo krzyża, na którym umarł Chrystus zostało oplecione kwitnącą roślinnością. Z tego właśnie powodu na tych pięknych, kutych kamieniach jest tyle bogatej ornamentyki odzwierciedlającej żywe gałązki rośliny a dość niezwykłym faktem jest to, że spośród tysięcy istniejących dziś chaczkarów nie można natrafić na dwa identyczne.
Pierwsze tego typu stele prawdopodobnie powstały w IV wieku i miały symbolizować zwycięstwo chrześcijaństwa nad innymi religiami, jednakże wczesne chaczkary w swoim wzornictwie często prezentowały kombinację znaków zawierających jeszcze elementy pogaństwa. Chaczkary możemy odnaleźć nie tylko w Armenii ale wszędzie tam gdzie mieszkają Ormianie. Od kilku lat te niezwykłe pomniki są również na terenie Polski.
Jeden z nich ustawiono także na Warmii przy Archidiecezjalnym Sanktuarium Krzyża Świętego w Klebarku Wielkim. Uroczystego odsłonięcia dokonano 16 września 2012 roku. Ważący 4 tony klebarski chaczkar wykonali dwaj ormiańscy rzeźbiarze Taron Martytosian i Bagrad Baladekian. W przekazanej treści nawiązali do wszechobecności Boga we świecie i wierności Armenii w chrześcijaństwie. Ceremonię poświęcenia poprowadził ks. arcybiskup senior Edmund Piszcz a wśród wielu zaproszonych gości w tych niecodziennych uroczystościach uczestniczył także ambasador Armenii w Polsce.
Chaczkar jest darem katolikosa Armenii czyli najwyższego zwierzchnika Kościoła dla Warmii, jako wyraz wdzięczności za wyposażenie w sprzęt medyczny jednego z armeńskich szpitali przez Zakon Polskich Kawalerów Maltańskich, którego delegatura ma siedzibę w Klebarku Wielkim.