Po wojnach szwedzkich wzrosła ilość osób bezdomnych, dlatego też w 1699 r. z inicjatywy Rady Miasta Gdańska został wzniesiony Dom Dobroczynności jako przytułek dla bezdomnych i żebraków, ale także dla sierot i dzieci z nieprawego łoża. Obiekt zaprojektował Barthel Ranisch. Ze względu na bardzo dużą ilość osób, których było ponad 250, w 1749 r. placówka została rozbudowana o skrzydło. Na budynku zostały umieszczone tablice, które upamiętniają fundatorów.
Przytułek w tym miejscu istniał do 1906 r., kiedy to został przeniesiony do nowego obiektu na Wrzeszczu. W 1908 r. w budynku została uruchomiona pierwsza w Gdańsku nowoczesna poradnia przeciwgruźlicza, która posiadała własny aparat rentgenowski. W okresie międzywojennym mieściła się tutaj siedziba redakcji pisma „Danziger Volksstimme“, który był organem prasowym Socjaldemokratycznej Partii Wolnego Miasta Gdańska.
W 1967 r. obiekt przy ul. Sierocej 6 został wpisany do rejestru zabytków.