Stanisław Staszic urodził się 6 listopada 1755 roku w Pile, zmarł 20 stycznia 1826 r.w Warszawie. Jego pogrzeb stał się manifestacją narodową, uczestniczyło w nim 14 tysięcy warszawiaków. Pochowano go, zgodnie z jego wolą, na warszawskich Bielanach, przy kościele kamedułów. Grób ten znajduje się w tym samym miejscu do dziś, na zewnątrz kościoła, przy jego bocznej ścianie, od strony Wisły.
Warszawa miała za co być wdzięczna Staszicowi, a i nie tylko Warszawa. Ksiądz, naukowiec, filozof, działacz społeczny, filantrop, twórca polskiej geologii, propagator i współtwórca rozwoju polskiego górnictwa i hutnictwa. Prawdziwy Człowiek Oświecenia. Dzięki jego staraniom i funduszom wzniesione zostały w Warszawie do dziś istniejące pomniki - Mikołaja Kopernika i ks. Józefa Poniatowskiego oraz Pałac Staszica, od początku praktycznie służący rozwojowi nauki, zbudowany dla Królewskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (obecnie siedziba PAN i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego).
W swym testamencie Staszic zapisał znaczne kwoty na rzecz kilku warszawskich szpitali, na wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego i Instytut Głuchoniemych oraz na budowę Domu Przytułku i Pracy dla ubogich przy ul. Wolskiej. Las Bielański był jednym z ulubionych miejsc Stanisława Staszica w Warszawie. Często tu bywał, prowadził tu również swoje badania geologiczne.
W swym testamencie zapisał: "Ciało moje ma być pochowane na cmentarzu przy kościele księży kamedułów na Bielanach. Ma być nie w katakumbach, ale ma być w tyle kościoła pogrzebane w ziemi. 10 000 złotych w obligach hipotecznych skarbowych zapisuję na wieczny fundusz kościoła księży kamedułów na Bielanach. Pogrzeb mój ma być skromny, nie różniący się od pogrzebu chrześcijanina ubogiego, gdyż przystępując przed oblicze Boga, wszyscy stajemy się takimi. \...\ w dzień pogrzebu ma być rozdane 10 000 złotych na ludzi ubogich."