W 1897 roku wykorzystując konfigurację terenu zainstalowano w tej niewielkiej miejscowości Taran wodny, jedyny obecnie działający taki hydrotechniczny zabytek na Warmii. Zadaniem tego urządzenia jest doprowadzenie wody do każdego gospodarstwa i polega to na tym że, woda ze źródła poprzez odstojniki i studnię taranującą trafia do pompy podając dalej wodę do wieży ciśnień leżącej we wsi na wzgórzu. Z niej siedmioma rurami rozprowadzana jest grawitacyjnie do poszczególnych domostw. Nadmiar wody ponad pojemność zbiornika wodozbioru odprowadzany jest potokiem wraz z woda z innych źródeł do rzeki Łyny.
Ten prosty ale jakże efektywny wynalazek to owoc myśli Josepha – Michela Montgolfiera (1740 -1810), jednego ze słynnych braci konstruktorów tzw. montgolfiery czyli balonu na ogrzane powietrze. Działanie Tarana jest proste; kiedy wentyl popychający tłok jest otwarty to wentyl zasysania wody zamyka się, następnie tłok zamyka wentyl i zasysana woda wpływa wentylem do kociołka ciśnieniowego. Znajdujące się w nim powietrze wypycha wodę do rury idącej do wieży ciśnień i zaczyna się nowy cykl, widocznym efektem tego nietypowego zabytku jest rytmiczny stukot oraz pulsacyjnie wypływająca woda. Pełnia sprawności oraz doskonały stan techniczny to zasługa systematycznej konserwacji, dbają o to sami mieszkańcy.
Taran wodny bardzo łatwo odnaleźć bowiem znajduje się tuż przy drodze do leśniczówki, jednak ze względu iż jest to ujęcie wody cały teren jest ogrodzony i niedostępny dla zwiedzających. Dociekliwi turyści mogą na szczęście liczyć na życzliwość sołtysa Kajn, który bardzo chętnie udostępnia klucze. Warto pokusić się o dostęp do pompy, gdyż zaowocuje to obejrzeniem innych atrakcji; niewielka wieża ciśnień umiejscowiona jest właśnie tuż obok jego posesji, a on sam zamieszkuje w drewnianym zabytkowym domu państwa Rautenberg wybudowanym w 1856 r.