Ze wszystkich bastionów otaczających niegdyś Twierdzę Zamość (było ich siedem), najpotężniejszym był bastion VII, który miał za zadanie obronę miasta od strony wschodniej. Około roku 1810 w części szyjnej bastionu usypano ziemny nadszaniec, jednak już w latach 1825 - 30 w jego miejscu wzniesiono potężny nadszaniec z cegły, podobny do budowanego w tym samym czasie Nadszańca Północnego na bastionie VI. Projektantem tego był również generał Jan Millet - Malletski, a swą nazwę Nadszaniec Południowy zawdzięcza temu, że bastion VII usytuowano na południe od bastionu VI.
Dwukondygnacyjny budynek długości 94 metrów, wykończony kamiennymi obramowaniami arkad, okien i przejazdów posiada zamiast dachu nasyp ziemny zasiany trawą. Był wykorzystywany jako działobitnia z działami ustawianymi nie tylko na obydwu kondygnacjach, lecz również na nasypie ziemnym, który go przykrywał. W czasach pokoju pełnił głównie rolę koszar wojskowych, ale mieściły się w nim również kazamaty więzienne.
Obecnie nadszaniec jest wykorzystywany jako miejsce wielu placówek handlowych i muzeum. Można tutaj również zwiedzać podziemne zaułki i tajemne przejścia pod bastionem i kurtyną łączącą bastiony, a także galerie strzelnicze i kazamaty. Przy ulicy Łukasińskiego 2, obok pasażu handlowego znajduje się bowiem wejście do Podziemnej Trasy Turystycznej, która pozwala na poznanie tych atrakcji.