Stara Iwiczna to wieś położona na północny-zachód od Piaseczna. Została założona w początkach XIX wieku przez niemieckich osadników pochodzących z leżącej dziś w Badenii-Wirtenbergii miejscowości Ilvesheim. Osadnicy nazywani popularnie olędrami przybyli tu w ramach programu kolonizacyjnego realizowanego przez Królestwo Prus. Do 1820 r. osada nosiła nazwę Alt Ilvesheim, zmienioną na Starą Iwiczną decyzją władz Królestwa Polskiego. Niemiecka społeczność Alt Ilvesheim oraz sąsiednich kolonii Neu Ilvesheim (dziś Nowa Iwiczna), Ludwigsburg (Józefosław) i Schwenningen (Orężna, dziś część Piaseczna) tworzyła gminę ewangelicką, która w 1843 r. zbudowała swój drewniany zbór.
Początkowo ośrodek duszpasterski funkcjonował jako filia parafii ewangelickiej w Pilicy. Samodzielną parafię w Starej Iwicznej erygowano w 1857 r. Ewangelicy parafii Stara Iwiczna pod koniec XIX wieku zdecydowali się wznieść nowy, murowany kościół w miejscu drewnianego obiektu. Ze zgromadzonych środków, wykorzystując samodzielnie wypaloną cegłę i pozyskane drewno wznieśli neogotycką świątynię zaprojektowaną przez architekta Możdżeńskiego. Kościół ukończono w 1893 r. i poświęcono uroczyście w 1898 r.
Kościół został uszkodzony w czasie działań wojennych w 1945 r. Po wyjeździe w 1944 r. większości wiernych pastor Feliks Teodor Gloeh z trudem odbudował świątynię. Koszty jej utrzymania przekraczały możliwości nielicznej gminy ewangelickiej. W 1979 r. kościół, towarzyszące mu budynki oraz cmentarz kupił kościół katolicki. Będące w złym stanie obiekty remontowano sukcesywnie od dnia zakupu. Dziś świątynia nosi wezwanie Zesłania Ducha Świętego. Kościół poewangelicki jest zabytkiem o znaczeniu lokalnym.