Położona na północny-zachód od Piaseczna Stara Iwiczna jest miejscowością związaną z XIX-wiecznym osadnictwem niemieckim na Mazowszu. Na ziemiach przejętych przez Królestwo Prus w wyniku rozbiorów Polski osiedlano mieszkańców z zachodniej Europy, zwłaszcza z terenów najbiedniejszych. Kolonistom nadawano ziemię oraz wspomagano ich przy zagospodarowaniu.
Stara Iwiczna została założona przez przybyszów z Ilvesheim leżącego dziś w Badenii-Wirtembergii. Osadnicy nazwali swoją osadę Alt Ilvesheim. Wraz z sąsiednimi wsiami również zamieszkanymi przez Niemców Alt Ilvesheim stało się ośrodkiem gminy ewangelickiej, najpierw podporządkowanej zborowi w Pilicy, a od 1857 r. samodzielnej parafii.
W 1843 r. z zebranych środków ewangelicy z Alt Ilvesheim wznieśli swój pierwszy, drewniany kościół, który w 1893 r. zastąpiła murowana świątynia. Na wschód od kościoła wydzielono przed 1850 r. teren, na którym utworzono cmentarz. Nekropolię z czasem otoczyło murowane ogrodzenie. Przez sto lat spoczywali tutaj pierwotni osadnicy z Niemiec oraz następne pokolenia urodzone już na Mazowszu. Ostatnie, sporadyczne pochówki, ze względu na nielicznych ewangelików, którzy tu pozostali po 1945 r., miały miejsce po wojnie. Do dziś zachowało się około 30 nagrobków z XIX i XX wieku, które przypominają dawnych mieszkańców Starej Iwicznej i okolic.
W 1979 r. świątynię ewangelicką i towarzyszący jej cmentarz kupił kościół rzymsko-katolicki. Pomiędzy grobami katolików spotkać można ewangelickie relikty. Część z nagrobków złożono wzdłuż alejki cmentarnej.