Na terenie starej części miasta Zdzieszowice zwanej Wsią, na skrzyżowaniu ulic Króla Chrobrego z Karola Miarki stoi kapliczka datowana na XIX wiek, tak podają źródła, ale jej pochodzenie można by określić na początek XIX wieku. Kapliczka, a może raczej kaplica, chociaż trudno tu o właściwą kwalifikację, kiedy w samym wnętrzu trudno byłoby odprawić nabożeństwo, w związku z czym umownie postanowiłem zaliczyć tę budowlę do kapliczek typu “dzwonnica”.
Budowla jest murowana, nieotynkowana z widocznym czymś w rodzaju boniowania, widocznym na wszystkich elewacjach. Przekryta jest niskim dachem hełmowym pokrytym jeszcze blachą, zwieńczonym niedużym krzyżykiem pomalowanym na kolor złoty. Elewacje kapliczki w narożach posiadają ukośne ścięcia. Otwór drzwiowy w elewacji głównej zakończony jest półokrągłym łukiem. Zaś w samym otworze osadzono stolarkę drzwiową o dwóch skrzydłach, przeszkloną jedynie niemal pod sam łuk drzwiowy, przez co można zajrzeć do wnętrza kapliczki. Możliwe jest, że stolarka drzwiowa jest oryginalna, albo druga z kolei w dziejach kapliczki.
Powyżej otworu drzwiowego widoczne są trzy wnęki, z których najwyższa jest środkowa, być może w przeszłości były przeznaczone na figury świętych. Obecnie ozdobione są kwiatami (wiosna-jesień). Elewacje boczne posiadają po małym okienku zakończonym, podobnie jak otwór okienny, półokrągłym łukiem. Całość dolnej części wieńczy gzyms kordonowy, ale pierwotnie mógł pełnić rolę gzymsu wieńczącego, bo nie jest nigdzie w dostępnych informacjach zaznaczone, iż kapliczka od razu posiadała dzwonnicę, którą może nadbudowano w późniejszym okresie, a może była ona od początku budowy kapliczki... Dodatkowo pełni on rolę ochrony murów budowli przed wodą okapową podczas opadów deszczu i zalegającego gdzieniegdzie śniegu.
Górna część kapliczki (czyli dzwonnica) posiada po jednym otwartym otworze zakończonym półokrągłym łukiem, przez które z każdej niemal strony widać małą sygnaturkę. Można się domyślać, iż podczas obu wojen światowych sygnaturki zostały zarekwirowane na cele wojenne, ale niekoniecznie. Dzwonnica kiedyś przypuszczalnie - zanim zbudowano pierwszy kościół datowany na ok. 1920 rok, później nieco większy z lat 1937-38 z kamienia - pełniła funkcję nawołującą mieszkańców na nabożeństwa, na “Anioł Pański” i oznajmiała nieco pustym dźwiękiem, “odejście do wieczności” kolejnego mieszkańca.
Wewnątrz kapliczki znajduje się mały ołtarzyk, na którym stoi późnobarokowa rzeźba św. Jana Nepomucena datowana na XVIII wiek, a to w związku z niedaleko od budowli przepływającą rzeką Odrą. Święty Jan Nepomucen otoczony jest kwiatami, zapewne zawsze świeżymi a ubrany jest standardowo, “po nepomucku”...
Kapliczka jest zadbana, być może niedawno została odrestaurowana, bądź starannie wyremontowana. Obok kapliczki stoi stoi słup energetyczny, który skutecznie “ozdabia” jej otoczenie.