18 grudnia 1764 roku, Stanisław August Poniatowski powołał do życia urząd Poczty Polskiej. W owym czasie przez ziemie polskie przebiegało jedenaście traktów z czego przez obecne lubelskie i podlaskie sześć. Już wtedy Urząd Pocztowy posiadał kompetencje monopolistyczne tzn.: budował obiekty pocztowe, wyznaczał trakty dla dyliżansów oraz ustalał wysokości opłat dla podróżnych i przesyłek.
Pierwsza lubelska siedziba Głównego Urzędu Pocztowego znajdowała się w kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu w roku w 1798, kolejne w większości również zlokalizowane były w wynajmowanych lub kupowanych kamienicach przy tym reprezentacyjnym trakcie miejskim.
Obecny gmach poczty powstał z rozbudowania kamienicy będącej jej siedzibą i rozszerzeniu obiektu na sąsiadującą parcelę w roku 1861. Był to murowany z cegły i otynkowany dom z boniowanym parterem, kryty czterospadowym dachem.
Był to początek nowoczesnej poczty. Na parterze w obszernej sali znajdowały się okienka pocztowe dla interesantów oraz dział magazynowania i wydawania paczek. Na pierwszym piętrze umieszczono rozmównicę, kasę, skarbiec, siedzibę naczelnika z kancelarią i dział listonoszy. Drugie piętro przeznaczono na dział telegraficzny, pomieszczenia zarządu technicznego oraz miejską i międzymiastową centralę telefoniczną. 16 lipca 1923 budynek został częściowo strawiony przez pożar wywołany piorunem. Po pracach naprawczych i kolejnej rozbudowie budynek Poczty Polskiej został uroczyście otwarty przez Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego.
Ostatnie prace modernizacyjne przeprowadzono w latach 2005 - 2006. Gmach ten jest jednym z najbardziej imponujących w otoczeniu Placu Litewskiego.