Kapliczka jest wkomponowana w mur otaczający cmentarz i zabytkowy drewniany kościół Świętej Trójcy z 1724 r.
Kapliczka wzniesiona na rzucie prostokąta jest murowana z czerwonej cegły, zdobiona otynkowanymi pilastrami w narożach i nakryta dwuspadowym dachem. Do wnętrza prowadzi prostokątny otwór. Wewnątrz wypływa woda źródlana, a nad ujęciem wnęka z figurką MB.
Jedna z legend mówi, ze w pobliżu miejsca gdzie postawiono drewniany kościół odkryto wcześniej źródełko z uzdrowicielską wodą. Najstarsze zapiski o kościele Świętej Trójcy również wspominają o tym źródełku. Wiernym nakazywano myć się woda ze źródełka i zabierać ją do domów. Śląski poeta ludowy Juliusz Ligoń wspomina źródełko w jednym ze strof wiersza: "W kapliczce jest studzienka, w niej wodziczka święta, uzdrawiająca ludzi, także i bydlęta”.
Dawniej źródło obramowane było drewnianą studnią, nad która wznosiła się drewniana kapliczka. Obecna murowana wraz z murem otaczającym cmentarz wzniesiona została w 1880 r.