Jahrhunderthalle, czyli Hala Stulecia, zawsze wzbudzała emocje. Kiedy stanęła, entuzjaści porównywali ją do świątyni Hagia Sophia w Konstantynopolu. Była też nazywana tortem, a nawet pudłem na kapelusze. Projektantem nowatorskiej konstrukcji był wrocławski architekt Max Berg. Wzniesienie hali miało uczcić setną rocznicę wydania przez Fryderyka Wilhelma III odezwy Do mojego ludu. Król zaapelował w niej o powszechny opór przeciwko Napoleonowi. Dodatkową atrakcją uroczystości miała być okolicznościowa Wystawa Stulecia, prezentująca historię i gospodarczy dorobek Śląska. Hala Stulecia i otaczające ją na obszarze 75 ha tereny wystawowe zostały oficjalnie otwarte 20 maja 1913 r. Na prapremierę pierwszej wystawianej w Hali sztuki przybyło z całych Niemiec 6 tys. osób.
W dniu otwarcia Hala Stulecia była największą na świecie konstrukcją żelbetową. Obiekt nadal zadziwia nowoczesnością rozwiązań konstrukcyjnych. Może pomieścić, w zależności od rodzaju organizowanego widowiska, od 4 do 7 tysięcy widzów. Jest to możliwe dzięki systemowi ruchomych widowni. Główna płyta hali, zależnie od potrzeb, stanowi część widowni lub (po zmontowaniu rozkładanego boiska sportowego) może służyć organizacji np. meczów koszykówki czy walk pięściarzy. Jakkolwiek architektura zewnętrzna budowli nie wszystkich zachwyca, imponująco i nadal nowocześnie prezentuje się jej wnętrze. Hala ma kształt rotundy z absydami. Przykrywa ją kopuła o średnicy 65 m, mająca powierzchnię czterokrotnie większą od powierzchni kopuły rzymskiej Bazyliki św. Piotra! Cały obiekt ma kubaturę blisko 300 tys. m3 przy powierzchni 13 tys. m2.
Po II wojnie światowej Hala Stulecia została przemianowana na Halę Ludową, co być może było nawet zgodne z zamysłem jej twórców, którzy nazywali ją Katedrą Demokracji. Na jej scenie pojawiali się: Adolf Hitler, Wiesław Gomułka, Joe Cocker, Marlena Dietrich i Leonard Cohen. W czasie Kongresu Eucharystycznego gościł tu papież Jan Paweł II. Od 1996 r. Hala stała się sceną wielkich inscenizacji operowych. W 2006 r. została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.