Kamienica Riaucourta (zwana też Jeleniowską lub Pod Bazyliszkiem) zlokalizowana jest na Rynku Starego Miasta pod nr 5. Pierwszym właścicielem posesji i kamienicy był od 1465 roku Jan Kirstan. Pod koniec XV wieku właścicielem kamienicy zostaje kupiecka rodzina Gniewańskich, a następnie w latach 1507-36 jest ona własnością rodzin Siodlarzy i Dambalów, a około 1538 roku przechodzi w ręce kupca, pisarza sądu radzieckiego, burmistrza staromiejskiego Franciszka Łyszcza. Następnym właścicielem kamienicy zostaje Wiktoryn Eychel, a od roku 1576 medyk i rajca Mikołaj Alexander.
Po pożarze z 1607 roku spadkobiercy sprzedają posesję jezuitom, a ci w 1614 roku burmistrzowi Stanisławowi Jeleniowi, który odbudowuje kamienicę. W 1632 roku należy ona do sekretarza i pisarza kancelarii królewskiej Jana Kotyńskiego, który przebudowuję kamienicę nadając jej układ trzytraktowy. W pierwszej połowie XVIII wieku kamienicę nabywa bankier Piotr Riaucourt, który nadbudowuje czwartą kondygnację i umieszcza w niej swój kantor. W latach 1770-80 elewacja budynku zyskuje wystrój klasycystyczny. Kamienica często zmienia właścicieli, którymi są kolejno: od 1796 roku Kwiatkowscy, od 1824 roku Chromańscy, od 1831 roku Nowiccy, od 1841 roku Samsonowiczowie i ich spadkobiercy, a następnie od 1908 roku Zawadzcy.
W 1935 roku parter budynku zostaje przebudowany i działa tutaj urząd pocztowy. W 1944 roku kamienica zostaje częściowo zniszczona, następnie rozebrana i odbudowana w latach 1951-53 według projektu Mieczysława Kuzmy i Józefa Chodaczka. Odtworzono wówczas fasadę trzyosioą, a wnętrza przystosowano na użytek restauracji Bazyliszek.