Kamienica Złocista (zwana też Złotą, Siodlarzewską) zlokalizowana jest na Rynku Starego Miasta pod nr 7. Pierwszym właścicielem domu i posesji w tym miejscu, w kronikach datowanych na 1462 rok, był Mikołaj Lewko. Po jego śmierci majątek dziedziczył zięć, kupiec Stanisław Siodlarz, który zbudował dwukondygnacyjną kamienicę. W latach 1576-1616 była ona własnością aptekarza Marcina Umiastowskiego, który odbudował ją po pożarze z 1607 roku.
Następnym właścicielem kamienicy został burmistrz Starej Warszawy, sekretarz królewski Stanisław Baryczka Starszy. Kamienica została podwyższona o kondygnację i otrzymała trzytraktowy układ oraz późnorenesansową dekorację fasady ze złoceniami. W połowie XVII wieku należała do rajcy, wójta, sekretarza królewskiego, pisarza skarbu koronnego Wojciecha Baryczki Młodszego, a następnie do rodziny Kotowskich. W XVIII wieku byłą własnością Simonettich, Egersdorftów, a od 1815 roku rodziny Kuśnierskich, a następnie Piątkowskich.
W 1944 roku kamienica została zniszczona. Odbudowano ją w latach 1952-53, według projektu Mieczysława Kuzmy i Lesława Nowakowskiego. Odtworzona została wówczas fasada trzyosiowa z elementami późnorenesansowej dekoracji pochodzącej z pierwszej połowy XVII wieku.