Kamienica Majeranowska (zwana też Pomianowską) zlokalizowana jest na Rynku Starego Miasta pod nr 11. Pierwsze wzmianki o posesji i drewnianym domu Hanny Złotej Dury sięgają 1428 roku. W 1438 roku nabywa ją wójt Nowej Warszawy Wacław. W 1455 roku właścicielem zostaje Grzegorz Litwan, który w 1457 roku buduje murowaną, jednotraktową kamienicę, a następnie zrzeka się jej na rzecz swego zięcia, kuśnierza Janka Litwina. W XV wieku jest własnością Mikołaja Pomiana, który po 1513 roku ją przebudowuje - dodaje tylny trakt, dostawia go do ściany z kominem, która jest wspólna z domem przy Rynku nr 13. W 1545 roku nabywa ją Mikołaj Czajka, a od roku 1560 jest własnością rodziny Marianich, tj.: Jana Jakuba - aptekarza królewskiego i rajcy, a także Mikołaja - aptekarza królewskiego oraz burmistrza; następnie kamienicę dziedziczą ich spadkobiercy. W połowie XVII wieku właścicielem jednej części staje się rodzina Gytów, a drugiej rodzina Gutowskich. Zostaje ona przybudowana i otrzymuje układ trzytraktowy. Około 1770 roku zostaje ponownie przebudowana, a elewacja budynku zyskuje wystrój klasycystyczny. W połowie XVIII wieku należy m.in. do Simonettich i później Egersdorffów, z kolei w 1898 roku jest własnością Deptucha, a w latach 1909-15 Wachulskiego. Następnie należy do Towarzystwa Wydawniczego w Warszawie, które umieszcza w niej oficynę wydawniczo-księgarską Jakuba Mortkowicza. Zniszczona zostaje w 1944 roku, a odbudowana w latach 1952-53 według projektu Mieczysława Kuzmy i Józefa Chodaczka - odtwarza się m.in. fasadę trzyosiową wraz z klasycystycznymi cechami z 1770 roku.