To jeden z czterech parków, obok Biebrzańskiego, Narwiańskiego i Słowińskiego, w których nie dominują lasy. Powołano go dla ochrony unikalnych terenów podmokłych, rozległych łąk i pastwisk stanowiących jedną z najważniejszych w kraju ostoi ptaków wodnych i błotnych. Ewenementem jest jednak fakt, że park utworzono by ratować tereny bardzo przekształcone przez człowieka i niemające nic wspólnego z naturalnym krajobrazem. Obejmuje bowiem rozlewiska Warty w pobliżu jej ujścia do Odry oraz dolny bieg rzeki Postomii, zmeliorowane jeszcze w XVIII w. Warta uchodziła wcześniej do Odry wieloma ramionami (deltą). Po melioracji główny nurt rzeki wyprostowano i skierowano nowym kanałem. Wykarczowano lasy, a bagienne nieużytki zamieniono w łąki i pastwiska. Usypano wały przeciwpowodziowe i wtedy południowa część doliny zaczęła także pełnić rolę zbiornika retencyjnego (Kostrzyński Zbiornik Retencyjny), który zalewają wody Warty i Odry.
Ornitolodzy naliczyli tu 260 gatunków ptaków, z czego aż 170 odbywa na terenie parku swoje lęgi. Poza sezonem lęgowym, w miesiącach letnich, wiele gatunków wodnych pierzy się na tym terenie: kaczki, gęsi gęgawy, łabędzie nieme, łyski i żurawie. Te ostatnie są pozbawione wszystkich lotek przez kilka tygodni i muszą mieć bezpieczne schronienie na czas niezdolności do lotu. Podczas jesiennych wędrówek zatrzymują się tutaj arktyczne gęsi w stadach liczących ok. 80 tys. osobników, a czasami dochodzącymi nawet do 200 tys. Park jest także ważnym zimowiskiem dla ptaków, np. łabędzi krzykliwych i niemych, kaczek, gęsi i bielików.
W ostatnich latach na skutek zmniejszenia się pogłowia bydła w okolicy, część pastwisk zaczęła zarastać. By nie malała liczba ptaków przebywających na terenie parku, konieczne jest powstrzymywanie tego naturalnego procesu przez wykaszanie zarastających łąk. Rośliny, które tutaj rosną są przystosowane do długotrwałych zalewów, trwających przez kilka miesięcy w roku. W miejscach rzadziej zalewanych występują łąki, zarośla i podmokłe lasy, czyli łęgi.