Budowla znajduje się przy obecnej ulicy Powstańców Śląskich pod numerem 23. Zaprojektowana została przez mistrza budowlanego Paula Frantziocha w 1907 roku i w tymże roku rozpoczęto jej budowę, a oddano do użytku w 1908 roku. Po przyłączeniu Katowic do Polski w roku 1922 Wojciech Korfanty kupił dom od spadkobierców Fratziocha i zlecił wykonanie wewnętrznej przebudowy. Kuchnię i pomieszczenia gospodarcze przebudowano na część reprezentacyjną mieszkania na wysokim piętrze, a w suterenie utworzono kuchnię i pomieszczenia gospodarcze. Od dzisiejszej ulicy Powstańców Śląskich powstała biblioteka i gabinet pana domu, a od strony ogrodu reprezentacyjny salon z werandą. W domu tym goszczono później najwybitniejszych przedstawicieli władzy II RP, m.in.: prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, premiera Juliusza Nowaka, ministrów, generałów, w tym także zagranicznych, jak np. byłego przewodniczącego Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej dla Górnego Śląska, generała Henri Le Ronda. Wojciech Korfanty mieszkał w tym domu do roku 1935, czyli do czasu, kiedy zmuszony przez władze sanacyjne udał się na emigrację do Czechosłowacji. Na wieść o możliwości wybuchu wojny wrócił do Katowic 28.04.1938 roku. Tam go aresztowano i wywieziono do warszawskiego więzienia na Mokotowie. Zmarł 17.08.1939 roku, a 20.08 tegoż roku z willi przy dzisiejszej ulicy Powstańców Śląskich wyruszył w ostatnią drogę na cmentarz przy ulicy Francuskiej, a towarzyszył mu wielotysięczny tłum katowiczan i Górnoślązaków. W pierwszych dniach września 1939 roku, po wkroczeniu do Katowic hitlerowców, opuszczony dom zajęli naziści. Wszystkie meble i przedmioty zapakowali na ciężarówki i wywieźli w nieznanym kierunku. Po wojnie, w 1947 roku, Elżbieta Korfantowa sprzedała dom. Z inicjatywy Muzem Historii Katowic, w 50. rocznicę śmierci dyktatora III Powstania Śląskiego, Wojciecha Korfantego, Urząd Miejski umieścił tablicę pamiątkową poświęconą dyktatorowi. Obecnie w dawnej "korfantówce" mieści się miejskie przedszkole.