Kamienica Burbachowska, nazywana inaczej Winklerowską lub Starym Konwiktem, położona jest w narożniku Rynku Starego Miasta i nosi numer 2. Budynek został zbudowany około połowy XV w. dla rodziny Burbachów, do której należał od 1449 r. i pozostawał jej własnością aż do 1650 r.
Kamienica, spalona w 1607 r., została odbudowana w 1626 r. w stylu barokowym. Była wówczas czterokondygnacjowym, trzytraktowym budynkiem o trzyosiowej fasadzie.
W XVII-XVIII w. kilkakrotnie zmieniali się jej właściciele. Jednym z nich był podskarbi wielki koronny Maciej Grabowski, który odstąpił ją pochodzącym z Litwy jezuitom. Jezuici przebudowali kamienicę w 1752 r. na swój konwikt i szkołę istniejące do 1773 r. Później przez czternaście lat, w okresie 1780-1794, posiadał ją warszawski palestrant i dyplomata Franciszek Barss. Od 1928 r. funkcjonował w budynku Policyjny Dom Zdrowia, a od 1930 r. mieściło się tutaj Stowarzyszenie Polski Dom Zdrowia.
W trakcie remontu w dwudziestoleciu międzywojennym kamienica zyskała nowy wystrój fasady, którą pokryła polichromia Leonarda Pękalskiego. Spaloną i zburzoną w czasie walk 1944 r. kamienicę odbudowano w latach 1952-1953 z zachowaniem jej pierwotnej bryły i fasady. Autorką projektu rekonstrukcji była arch. Anna Boyé Guerquin.
Dziś w zabytkowej kamienicy mieści się Staromiejski Dom Kultury.