Pierwsza kamienica w tej części strony Barssa warszawskiego Rynku Starego Miasta powstała w latach 1448-1455 dla dzieci Haberkowych za sprawą Piotra Kalpetera. Piotr Kalpeter pozostawał właścicielem domu w latach 1455-1472. Na początku XVI w. została przebudowana przez ówczesnych właścicieli Stańczyków. W 1542 r. kamienicę kupili Gizowie i pozostawali jej właścicielami przez całe stulecie.
Gotycki, dwuosiowy dom spłonął w 1607 r., po czym odbudowany został w 1610 r. przez Jana Gizę w stylu renesansowym. W XVII-XVIII w. budynek należał do znanych rodzin Martensów i Giclerów. Pod koniec XVIII w. kamienica przeszła w ręce ostatniego prezydenta Starego Miasta, Józefa Michała Łukaszewicza, którego rodzina mieszkała tutaj w latach 1784-1826. Wówczas dom liczył cztery kondygnacje i posiadał latarnię na dachu. W 1873 r. kamienicę kupili Kulewscy, właściciele sąsiedniego budynku, i połączyli oba domy, nadbudowując je o jedną kondygnację oraz nadając jednolitą fasadę.
Kamienica przeszła dwa remonty w pierwszej połowie XX w. - w 1918 i 1928 r., zyskując nowy wygląd fasady, którą ozdobiła polichromia Ludomira Slendzińskiego. Po zniszczeniach wojennych odbudowana została w latach 1952-1953 wg projektu Teodora Burszego i Stanisława Kamińskiego. Parter zaadaptowano na potrzeby salonu "Desy".