Kamienica Troperowska po raz pierwszy wspominana była w XV w., kiedy jej właścicielami byli wójtowie warszawskiej gminy - bracia Wilkowie, Jan i Kasper. Wilkom przypisuje się wzniesienie pierwszego jednotraktowego budynku około 1464 r. W pierwszej połowie XVI w. jej właścicielami byli kolejno krawiec Wawrzyniec Crosso, Stanisław Landeker i Jerzy Bornbach. Za ich czasów na zapleczu budynku głównego powstała tylna oficyna mieszkalna, bezpośrednio sąsiadująca z murami obronnymi. Dzisiejsze pozostałości dawnych murów przyziemia wskazują, że dom przebudowano ponownie w końcu XVI w.
Początek XVII w. to wielki pożar na Starówce, który dotknął również kamienicę nr 8. Jej odbudowy dokonał po 1607 r. ówczesny właściciel posesji Andrzej Troper. Jego nowa kamienica była jednopiętrowym budynkiem z trzyosiową fasadą. Po Troperze w XVII w. właścicielami domu była znana rodzina Baryczków (m.in. rajca i wójt warszawski Stanisław) posiadająca w tamtych czasach wiele domów na Starówce. XVIII wiek to okres posiadania kamienicy przez wojewodę bracławskiego Jana Świdzińskiego oraz jego rodzinę. W 1769 r. ówczesny właściciel Andrzej Byczkowski dokonał gruntownej przebudowy domu, dodając dwie kondygnacje oraz całkowicie zmieniając wygląd fasady. Projekt i prace budowlane powierzył Efraimowi Szregerowi.
Do połowy XX w. budynek wielokrotnie zmieniał właścicieli, którzy dokonywali w nim niewielkich zmian i remontów. Ostatni przedwojenny remont miał miejsce w 1928 r. Odnowiono wówczas m.in. elewację, umieszczając na niej polichromię. Po zniszczeniach w 1944 r. pozostały piwnice i część murów parteru. Odbudową kamienicy w latach 1952-1953 pokierował Jan Idzikowski, który w projekcie wykorzystał wygląd fasady zaprojektowanej przez Szregera w czasie przebudowy w 1769 r.
W kamienicy mieści się obecnie Dom Sztuki Ludowej “Polart” firmowany przez "Cepelię".