Nagrobek znajduje się w kościele św. Krzyża obok ołtarza św. Felicissimy, w południowym ramieniu transeptu, tworząc razem z ołtarzem całość artystyczno-ideową. Należy do najokazalszych pomników nagrobnych w Warszawie.
Kardynał zmarł w 1705 r. Jego nagrobek wystawili misjonarze w latach 1719-22. Ma formę zbliżoną do ołtarza. Na wysokim cokole stoją korynckie kolumny i pilastry, ujmując eliptyczną wnękę. W tej wnęce znajduje się sarkofag z klęczącą na nim postacią zmarłego w pozie pełnej teatralnego patosu. Przerwany gzyms naczółka ujmuje w zwieńczeniu wielki kartusz z herbem Radziejowskich – Junoszą pod kapeluszem kardynalskim. Wszystkie elementy architektoniczne nagrobka zostały wykonane z czarnego marmuru dębnickiego, bazy, kapitele kolumn i pilastrów oraz herb Junosza – z białego marmuru kararyjskiego, a klęczący posąg kardynała wyrzeźbiony jest w drewnie i złocony.
Nagrobek ustawiono w pobliżu ołtarza św. Felicissimy, którego fundatorem był właśnie kardynał Radziejowski. Klęcząca postać kardynała zwraca się w stronę ołtarza w geście adoracji umieszczonych tam niegdyś relikwii świętej.
Niespokojna, dążąca do silnych efektów światłocieniowych architektura nagrobka, patetycznie upozowany posąg i kolorystyka operująca kontrastem czerni, bieli i złota tworzą typową dla baroku monumentalną strukturę architektoniczno-rzeźbiarską.