Znajdujące się w specjalnej wnęce na pierwszym filarze kościoła pw. św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie epitafium z urną z sercem Fryderyka Chopina zaprojektowali Leonardo Marconi i Andrzej Pruszyński.
Historia epitafium jest dosyć interesująca. Zgodnie z życzeniem kompozytora, po śmierci rodzina sprowadziła jego serce do kraju i złożyła w kościele św. Krzyża. Najpierw przechowywano je w zakrystii, potem w katakumbach. Dopiero po 30 latach doczekało się uhonorowania i przeniesienia jako relikwii narodowej do górnego kościoła. Koszty wykonanego w marmurze karraryjskim, utrzymanego w charakterze renesansowo-barokowym (z elementami eklektycznymi) nagrobku zostały pokryte z dochodu, jaki dał uroczysty koncert specjalnie zorganizowany na ten cel przez Towarzystwo Muzyczne w Warszawie z inicjatywy jego prezesa, Władysława Żeleńskiego. Dlatego na tablicy widoczne są słowa: “Fryderykowi Chopinowi, rodacy”. Nad tym widnieje wymowny cytat z Ewangelii św. Mateusza: "Gdzie skarb twój, tam serce twoje" (VI, 21). U dołu tablicy znajdują się daty życia: "Ur. 22 lutego 1810 r. w Żelazowej Woli – zm. 17 października 1849 w Paryżu". W zwieńczeniu epitafium widać pięknie rzeźbione popiersie Chopina, a w części dolnej płaskorzeźbę o motywach muzycznych z wyobrażeniem liry, zeszytu nutowego, gałązek lauru oraz polskich, polnych maków.
Osobna, skromna tabliczka u dołu zamyka wnękę z sercem ukrytym w podwójnej puszce - ołowianej i drewnianej. Pierwotnie napis brzmiał: "Tu spoczywa serce Fryderyka Chopina". 12 stycznia 1945 r. Niemcy wyjęli puszkę z sercem. Nie zabrali jej jednak ze sobą, ale... przekazali biskupowi Szlagowskiemu w Milanówku. Dziś na tabliczce tej czytamy: "17 X 1945 serce Fryderyka Chopina powróciło do Warszawy".