Wieś o genezie średniowiecznej. Już na początku XIII w. była własnością kołbackich cystersów (stąd obecność postaci w białym habicie na tarczy herbowej Karska). Po kasacie klasztoru stała się domeną państwową. Z uwagi na położenie w sąsiedztwie sporych obszarów leśnych, siłą rzeczy stała się – jakbyśmy to dzisiaj nazwali – bazą wypadową dobrze urodzonych myśliwych.
W latach 1602-40 Adam von Schwartzenberg wybudował tu zamek myśliwski, wyjątkowo chętnie odwiedzany przez margrabiów brandenburskich. Jego ówczesny wygląd utrwalony został na rycinie Meriana w słynnej „Topografii elektoratu Brandenburgii”. Już wtedy posiadał trzy cylindryczne baszty. Prawdopodobnie zamek sporo ucierpiał podczas wojny trzydziestoletniej (1618-48), a w czasie kolejnej z wojen – siedmioletniej (1756-63) uległ dalszej dewastacji. Jakoś jednak udało mu się dotrwać do XIX w., kiedy urządzono w nim… gorzelnię. Właściciele już w połowie XVIII w. przeprowadzili się do zbudowanego w pobliżu barokowego dworu.
Gorzelnia funkcjonowała prawie do II wojny światowej. Po jej zakończeniu miejscowy PGR zaadaptował na potrzeby magazynowe parter i piwnice dawnego zamku. Dziś nie nadają się już nawet do tego. Jedna z baszt zawaliła się. Dwie pozostał wyglądają wprawdzie malowniczo, ale nie są najbezpieczniejszym miejscem.